والدین
پدرش، سيد محمد علي، فرزند آيت الله سيد حسن كشميري كه بزرگ علم و عرفان بود، از فضلاي معروف به زهد و تقوي بود. مادر او نيز دختر فقيه بزرگ، آيت الله سيد محمد كاظم يزدي صاحب عروه الوثقي مي‌باشد.
جناب آيت الله سيد عبدالكريم از همان كودكي، با عنايت خاص مرحوم پدرش به كسب علوم حوزوي و معارف الهي مشغول مي‌شود.
حافظه، استعداد درخشان و پشتكار و همت والايي كه در وجود آن بزرگوار بود، ترقي و رشدش را مضاعف كرد؛ تا آن‌جا كه خيلي زود به درجات علمي و فقهي رسيد و از شاگردان طراز اول مرحوم آيت الله خويي قرار گرفت. اجتهاد او در علوم حوزوي به تأييد آيت الله العظمي خوئي رسيد. از ملازمت و رفاقت ايشان با حضرت آيت الله خوئي داستان‌هايي منقول است.

به دنبال اولیاخدا
آيت الله كشميري توجه خاصي به علوم معنوي و اخلاق و عرفان داشت و از كودكي ملازمت و همنشيني با بزرگان اخلاق را سيرة خود قرار داده بود. خدا هم الطاف خاص خود را روزي ايشان مي‌نمود. خود او مي‌فرمايد:
من از اول، دنبال پيرمردها بودم. رفيق جوان كم داشتم… و هر كدام را مي‌ديدم كه بويي از اين طريق برده باشد، دستورالعملي از او مي‌گرفتم..

ویژگی های آیت الله کشمیری

زندگی پربار آیت الله کشمیری - ره ، دارای ویژگی ها و نکات فراوان قابل ذکری است :
1- محبت به امیرالمومنین علی ( ع )
یکی از برجسته ترین نکاتی که در سراسر زندگی ایشان ملاحظه می شود ، عشق وافر به حضرت علی ( ع ) است . تا جایی که وقتی ایشان به اجبار صدامیان مجبور به هجرت از شهر مقدس نجف می شود ، داغ این هجران تا پایان عمر بر سینه ایشان می ماند .
در اعمال و رفتار نیز ملاک ایشان ، دوستی و محبت حضرت امیر ( ع ) است .
2- دوستی با بزرگان و اولیا خدا
از آنجاییکه ایشان از ابتدای کودکی در میان بزرگانی چون شیخ مرتضی طالقانی ، آیت الله سید علی قاضی و … حضور می یابد ، سینه ایشان مملو از خاطرات و کرامات این بزرگان است که به جهت نکات اخلاقی نهفته در آن بسیار مغتنم است . از جمله آن پيران طريق و ساقيان شراب معنويت، شيخ مرتضي طالقاني، شيخ علي اكبر اراكي، سيد ابوالفضل حسين هندي، مرحوم آيت الله سيد علي آقا قاضي و مرحوم سيد هاشم حداد مي‌باشد. مرحوم كشميري از بعضي از آن‌ها در تجرد نفس و فتح مقامات عرفاني استفاده كرد. البته مردان راه خدا و استادان سير و سلوك نيز، آغوش محبت و هدايت بر او گشوده بودند، و او را مستعد مي‌ديدند؛ چنانچه استادش مرحوم قاضي به او فرمود: «توي سرت نور است». با وجود جو نامناسبي كه آن زمان در مخالفت با بعضي از مباحث و اساتيد عرفاني وجود داشت، اين رهرو صادق راه خدا، دريغ و كوتاهي نكرد و پيوسته از وجود علماي اخلاقي همچون مرحوم قاضي و شيخ علي اكبر اراكي بهره‌هاي بسيار برد و به مراتب والايي دست يافت.

3- استاد در علم ذکر
و ناگفته نیز پیداست که ایشان به دلیل روش و سیره خاص خود و همچنین برخورداری از انفاس بسیاری بزرگان و اولیا خدا ، در علم ذکر یکی از سرآمد های این دوران بوده اند و برخلاف بسیاری از مدعیان دروغین ، در این مسیر کاملا مقید به سیره اهل بیت - ع - و دستورات شرع بودند .

در سیره و روش آیت الله کشمیری ، برای گفتن هر ذکر باید از استاد حاذق اجازه داشت ، تا بدینوسیله شرایط لازم و کافی برای رسیدن به مقصود حاصل گردد ( همانند استفاده از دارو تحت نظر پزشک ) و نباید به صرف خواندن یا شنیدن ذکری بدون اجازه به انجام آن پرداخت ، خود ایشان نیز به مدد همین اجازه ها و انفاس بزرگان و اولیا خدا در این راه قدم گذاشتند …

حجت الاسلام والمسلمين حاج شيخ جعفر ناصري در اين باره مي‌فرمايد:
آيت الله كشميري اين تجربه را داشتند. در باب بعضي از آيات قرآني، بعضي از اسماء الله و شرايطش را دقيق مي‌دانستند. امروزه اين همه كتاب در مورد اسماء الله نوشته مي‌شود ولي يكي اثر نمي‌كند. دقيقاً يكي از دلايلش اين است كه در طول تاريخ، شرايط تأثير آن‌ها حذف شده است. گفتن بعضي از اذكار و اسماء الهي ساعت يا روز مخصوص داشته و كيفيت و شرايط مخصوص. همه‌اش از بين رفته، فقط خود همان عدد مانده است و اين هم اثري نمي‌گذارد. ايشان نسبت به اين راه جامع بودند و اطلاعاتشان وسيع بود. مي‌دانستند چه ذكري را چه موقعي به چه كسي و با چه شرايطي بگويند.
برخي از رهنمودهاي سلوكي اين عالم عارف چنين است:
- موفقيت در سير و سلوك، بدون استاد نمي‌شود. ذكر و فكر، با دستور استاد حاذق، سريع‌تر انسان را بالا مي‌برد.
- نفي خواطر با فكر و ذكر مداوم علاج مي‌شود و اذكار مختلف در فصول مختلف، در تكميل و سازندگي ابعاد مختلف ضروري و مثمر ثمر است.
- خواندن قرآن و ختم آن و بعضي سور و آيات به عدد معين، لازمه راه است.
- تأثير اذكار، تداوم مي‌خواهد و گاهي بعد از يك سال در وجود انسان ميوه مي‌دهد.
- بايد تلاش و مجاهدت كرد، و با تنبلي كسي به جايي نمي‌رسد.
- ذكر شريف «لا اله الا الله» براي نفي خواطر بسيار نافع است و گفتن يك «لا اله الا الله» بهتر از دنيا و مافيها است.

وفات
در ايام پاياني عمرش فرمود: «در خواب آقاي حداد را ديدم؛ به من فرمود، چرا غمناكي؟ فرج نزديك است». آخر الامر همين‌طور شد و حضرت استاد، در سال 1378 شمسي به لقاء الهي كه بالاترين فرج و فتح براي او بود نائل شد و به سوي ملكوت پر كشيد. پيكر مطهر او در حرم حضرت معصومه عليها السلام، در كنار مرقد علامه طباطبايي قدس سره به خاك سپرده شد.

صفحات: 1· 2