سوره انفال
وَاذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِيلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَأَيَّدَكُمْ
بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٢٦﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٢٧﴾
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿٢٨﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ
ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿٢٩﴾
وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ ۚ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ
خَيْرُ الْمَاكِرِينَ ﴿٣٠﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَٰذَا ۙ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿٣١﴾
وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَٰذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ
ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٣٢﴾
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ﴿٣٣﴾
و ياد كنيد هنگامى كه شما در زمين گروهى اندك بوديد ، و ناتوان و زبون شمرده
مى شديد ، و همواره مى ترسيديد كه مردم [مشرك و كافر] شما را بربايند [تا آزار
دهند ونابود كنند] پس خدا شما را [در شهر مدينه] جاى داد و با ياريش نيرومندتان
ساخت ، و از [نعمت هاى] پاكيزهاش به شما روزى بخشيد تا سپاسگزارى
كنيد .«26»
اى اهل ايمان ! [با فاش كردنِ اسرار و جاسوسى براى دشمن] به خدا و پيامبر خيانت
نكنيد ، و به امانتهاى ميان خود هم خيانت نورزيد ، در حالى كه مى دانيد [خيانت ،
عملى بسيار زشت است . ] «27»
و بدانيد كه اموال و فرزندانتان فقط وسيله آزمايش شماست ، وخداست كه پاداشى بزرگ
نزد اوست .«28»
اى اهل ايمان ! اگر [در همه امورتان] از خدا پروا كنيد ، براى شما [بينايى و بصيرتى
ويژه] براى تشخيص حق از باطل قرار مى دهد ، و گناهانتان را محو مى كند ، و شما را
مى آمرزد ؛ و خدا داراى فضل بزرگ است .«29»
و [ياد كن] هنگامى كه كفرپيشگان درباره تو نيرنگ مى زدند تا تو را به زندان دراندازند ،
يا به قتل برسانند يا [از وطن] بيرونت كنند ، و [در آينده هم ، همواره بر ضد تو] نيرنگ
مى زنند و خدا هم جزاى نيرنگشان را مى دهد و خدا بهترين جزا دهنده نيرنگ زنندگان
است .«30»
هنگامى كه آيات ما را بر آنان مى خوانند مى گويند :البته شنيديم [ولى اين آيات ، مطلب فوق
العادهاى نيست] ما هم اگر بخواهيم مانند آن را مى گوييم ، اين آيات جز افسانه پيشينيان
نيست ! !«31»
و [ياد كن] هنگامى كه گفتند : خدايا ! اگر اين [قرآن] همان حقِّ [نازل شده] از نزد توست ،
پس بر ما سنگهايى از آسمان ببار يا عذابى دردناك بر ما بياور ! !«32»
و خدا بر آن نيست كه آنان را در حالى كه تو در ميان آنان به سر مىبرى عذاب كند و تا
ايشان طلب آمرزش مى كنند ، خدا عذاب كننده آنان نخواهد بود .«33»
