سيل فرقه‌هاي نوظهور و سدّ شكستة ما
اسماعیل شفیعی سروستانی
صليبي‌ها بر اين باور بودند که اگر مسلمانان در يك امپراتوري اسلامي متّحد شوند، خطر بزرگي خواهند بود يا ممكن است نعمتي براي جهان باشند، آنها تا زماني كه متفرّق هستند و با يكديگر سازگاري ندارند، بدون وزن و اثر هستند و از آيندة آنان نبايد هراس داشته باشيم.
فرقه‌ها، چه آن گروه كه داراي سابقه‌اي كهن هستند چه گروه نوظهور آنها، همگي نحله‌اند. نِحَلْة به معني دعوي، كيش و مذهبي غيرالهي و غيرآسماني، در برابر ملّت به معني دين آسماني و وحياني است. همواره كلمات «ملل» و «نِحل» كنار هم آمده‌اند. هر زمان ملّت و ديني الهي براي هدايت آمده، نِحله و مدّعي دروغيني نيز قد كشيده و خودي نموده است.
مدّعيانِ لاف زن، اهوا و آراي شرك‌آلود را در اصول عقايد و دستور كار خود وارد ساخته‌اند تا خلق عالم را در مسير هواجس و هوس‌ها رهزني كنند. از همين رو، سابقة نحله‌ها و فرقه‌ها به درازاي سابقة اديان و ملل آسماني است. آنها در ميان عموم اقوام نيز سابقه داشته و هم اكنون نيز به صورت‌هاي مختلف جريان دارند.
در جهان اسلام، از اوّلين سال‌هاي بعثت نبيّ‌اكرم(ص)، التقاط…
