چطور حضرت مهدی علیه السلام، به محض این‌که به دنیا آمدند، سجده کردند و قرآن خواندند؟ در حالیکه این مسأله برای هیچ کدام از ائمه دیگر اتّفاق نیفتاده است؟

برای پاسخ‌گویی به این سؤال باید اوّلاً سؤال را موشکافی نمود. سؤال کننده علّت عدم باور سجده امام عصر را نبودن این عمل به عنوان سنّت در بین آباء گرام ایشان بیان کرده است.
اما اگر این فرد حتّی با نداشتن اعتقاد به امامت، به قدرت خداوندی اعتقاد داشته باشد می‌تواند این نکته را برای خود استنتاج نماید که اگر خداوند بخواهد امری غریب و غیر معمول اتّفاق بیفتد اتّفاق افتادن آن حتمی است چون او قادر متعال است و بر هر امری توانا. مگر نه این‌که خداوند آتش سوزان را برای جناب ابراهیم گلستان نمود و یا مگر خداوند در میان رود نیل راهی برای موسی و پیروانش ایجاد ننمود. و از تمامی این مثال‌ها بارزتر ماجرای سخن گفتن جناب عیسی بن مریم است که در آن مقطع سنی به اذن خداوند شروع به سخن گفتن نمود، این هماهنگی قطره ای از دریای بی‌کران قدرت لایتناهی خداوندی است که فرد سؤال کننده از آن غافل است. با داشتن این موارد می‌توان به این نکته اشاره کرد که افتادن این اتّفاق در ولادت موفور السرور حضرت مهدی با اعتقاد به قدرت خداوند امری سهل است امّا نکته‌ی دیگر که برای سؤل کننده بسیار مهم است نبودن این عمل در زمان ولادت دیگر اهل بیت است. لازم به ذکر است که دیگر ائمه‌ی هدی نیز در هنگام ولادت سجده نموده و شهادتین را به زبان جاری ساخته‌اند. برای نمونه می‌شود به ماجرای ولادت امیرالمؤمنین و سجده‌ی ایشان اشاره کرد که جناب شاذان بن جبرئیل در الفضائل خود از رسول خدا حدیثی را روایت می‌نماید که رسول خدا به سجود امیرالمؤمنین اشاره می‌نماید و ابن شهر آشوب نیز در مناقب جلد 3 به سجده حضرت امیر اشاره نمود و باز هم می‌توان به سجده و شهادت گفتن امام جواد اشاره کرد که شیخ عبّاس قمی در منتهی الآمال از جلاء العیون مجلسی و مناقب شهر آشوب روایت نموده است. حال در نتیجه کلام باید این نکته را بیان نماییم که سجده جناب خاتم الاوصیاء طبق صریح تمامی کتب شیعه صحیح است و این عمل نیز در ولادت دیگر ائمه نیز به وقوع پیوسته است.