كليپ   حضرت احمد بن موسي عليه السلام

كليك كنيد

با سلام

درود فراوان بر روح عزيز و گرانقدر حضرت احمد بن موسي شاهچراغ عليه السلام

اين فايلي كه در زير متن قرار داده ام يك كليپ بسيار زيبا و ديدني از صحن و سراي حضرت  با  موزيك دلنشين بنام شاه چراغ  ،هست كه توليدي خودم هست  پيشنهاد مي كنم حتما حتما دانلود كنيد و تماشا كنيد و ما رو هم دعا كنيد . متشكرم

كليك كنيد

مدفونین مشهور در حرم حضرت احمد بن موسی(شاه چراغ)
 
منبع : پایگاه شاه چراغ ,
میرزا ابوالقاسم سکوت
وی عارف مشهور قرن سیزدهم هجری است که از مشایخ سلوکی شیراز بود. وی پس از کسب علوم اولیه به قصد یافتن مرد کاملی به اصفهان رفت و در نائین بخدمت حاج عبدالوهاب نائینی رسید و به اشاره وی به ریاضیات شدید و مسافرت های مختلف پرداخت. دو سفر به مکه و مدینه مشرف شد. پس از وفات استادش مدت چهار سال دیوانه وار در کاشان و اصفهان بسر آورد و سپس به شیراز مراجعت نمود. در سال 1339 هجری در شیراز بدرود حیات گفت و بنا به وصیت او، وی را در پایین قبر حضرت احمد بن موسی دفن کردند.

فرهنگ شیرازی
وی از شعرا و خوش نویسان شیراز بود. مرحوم روحانی وصال برادر زاده وی در شرح حال او می نویسد: فرهنگ چهارمین فرزند میرزا شفیع وصال است نامش ابوالقاسم و متخلص به فرهنگ است در سال 1242 در شیراز بدنیا آمد و در آغاز جوانی علوم ادبی و فنون ریاضی را فرا گرفت و حتی علوم جفر و رمل را دست یافت وی زبان فرانسوی را به تشویق حکیم قاآنی تحصیل نمود و شاعری توانا بود.

ازجمله تالیفات او ترجمه کتاب بارع در علم نجوم بالغ بر ده هزار بیت می باشد. کتاب لغتی بنام: فرهنگ فرهنگ نیز تالیف کرد. رساله طب الیله و دیوان شعر از او باقی مانده است. وی در سال 1309 قمری بدرود حیات گفت و درحرم مطهر سید میر محمد علیه السلام دفن گردید.

وصال شیرازی
نام وی شفیع و مشهور به میرزا کوچک خان بود، خطی بسیار نیکو داشت. مرید سرسخت میرزا ابوالقاسم شیرازی ملقب به سکوت بود و در شعر و شاعری تسلط کامل داشت سبک او سبک منوچهری است قاآنی در حق او میگوید.

بعد از وصال نیابی چون من
صدبار اگر بکاوی ایران را
وی در طول زندگی آثار زیبایی به یادگار گذاشت که عبارتنداز:

- دیوان اشعار مشتمل بر پانزده هزار بیت

- مثنوی بزم وصال

- تکمیل مثنوی ناتمام فرهاد و شیرین وحشی

- ترجمه اطواق الذهب زمخشری

- صبح وصال

از آثار جالب او فرهاد و شیرین است و آنرا بزم وصال نام نهاده است و مراثی سالار شهیدان فراوانی دارد. فوت او در سال 1262 بود و در حرم شاه چراغ مدفون گردید. دیوان او بالغ بر سی هزار بیت می باشد.

کتابی در حکمت و کلام به نظم آورده کتاب دیگری در شرح گفتار فارابی درعلم موسیقی و شرحی درباره عروض و قوانین رساله ای هم در شرح احادیث قدسیه دارد.

در شیراز قبرستان فراوان بوده است. در کنار هم هر امام زاده گمنامی قبرستان بود که از همه مهمتر کنار آرامگاه شاه داعی الله بود که هنوز هم برجاست، اشخاص سرشناس و عالم و عارف را معمولاً در بقعه شریف شاه چراغ علیه السلام دفن می کردند که متاسفانه ما از آنها چندان خبری نداریم. بنابراین نه تنها این مکان از نظر امام زاده های محترم قداست دارد، بلکه اگر گوشه گوشه های آن مدفن بزرگانی است که هریک چراغ تابانی نور افزا برای عصر خود بود.

ای خاک اگر سینه تو بشکافند
بس گوهر قیمتی که در سینه تست
سید ماجد بحرانی
ایشان درسال 973 ه. ق دیده به جهان گشود. درسال 1007 ه. ق درحالی که ازسنین خردسالی و پس از طی مراحل نوجوانی و جوانی با عرفان اسلامی آشنا شد و نیز به بصیرت دینی آراسته گردید به شیراز مهاجرت نمود. از شاگردان مشهور ایشان که آوازه ای بس بلند درعلم حدیث و فقاهت داشت مولانا ملا محسن فیض کاشانی است که در زمان خود علامه دهر گردید. این دانشمند بنام شیعی سرانجام پس از سالها مجاهدت و تدریس در علوم عقلی و نقلی سرانجام درشب بیست و یکم ماه رمضان سال 1028 ه. ق درسن 55 سالگی در شیراز وفات یافت و درحرم مطهر حضرت شاه چراغ علیه السلام مدفون گردید.

علی بن احمد شیرازی مشهور به سید علی خان
زادگاه ایشان درمدینه منوره بود و پس از مهاجرت و سفر هند به شیراز جهت تحصیل علوم دینی و ادبی پا گذاشت و پس از بهره بردن از محضر علمای بنام آن دوران با برجا گذاشتن شرحی ارزشمند از صحیفه سجادیه سرانجام به سال 1120 ه. ق در شیراز رحلت فرمود و در حرم حضرت شاه چراغ علیه السلام درجوار آرامگاه ابدی استادش سید ماجد بحرانی مدفون گردید.

حاج محمد حسین حسینی شیرازی
ایشان درسال 1175 ه. ق دیده به جهان گشود. وی عارف نامی و از بزرگان علم و ادب و عرفان شیراز، جنت طراز بود ایشان صاحب کتاب مشهور ریاض الشهاده می باشند و از دیگر آثار مشهور وی شرحی بر دیباچه مثنوی مولوی و کتاب مثنویات خمسه است. این عالم بزرگوار پس از سالها مجاهدت و سلوک الی الله و درپیش گرفتن طریق معرفت سرانجام به سال 1250 ه. ق درسن 75 سالگی بدرود حیات گفت. و درحرم حضرت شاه چراغ علیه السلام درجوار مرقد استادش ابوالقاسم سکوت مدفون گردید.

صادق خان زند
ایشان که یکی از رجال مهم دوران حکومت زندیه و برادر کریمخان زند مشهور به وکیل الرعایا بود به سال 1142 ه. ق در شیراز دیده به جهان گشود و پس از سالها خدمت به مردم شهر علم و ادب شیراز به عنوان یاری صدیق درکمک به برادرش کریمخان زند که به واقع دوستدار خدمت صادقانه به همنوع خود بود با کارنامه ای درخشان سرانجام درسال 1197 ه. ق درسن 55 سالگی به دستور آقا محمدخان قاجار چشمشان را نابینا کردند و سپس به قتل رساندند و در حجره داخل ایوان آستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام که دفتر نذورات فعلی می باشد دردیوار شمالی به خاک سپردند و هم اکنون سنگ مقبره آن مرحوم در ورودی موزه آستان مقدس نگهداری می شود.

جعفر خان زند
این شخص شریف و بزرگوار سال 1163 ه. ق در شیراز دیده به جهان گشود. وی فرزند صادق خان و پدر لطفعلی خان زند بود که فرزند ایشان یعنی همان لطفعلی خان زند آخرین فرد رشید، مبارز و جوانمرد مردمان زندیه بود. جعفر خان زند پس از سالها خدمتگزاری به مردم شریف و نجیب شیراز و با داشتن همتی بلند در افزودن افتخارات این سرزمین ادب پرور سرانجام درسال 1203 ه. ق درسن 40 سالگی به دستور آقا محمدخان قاجار ابتدا مسموم و سپس به قتل رساندند، درحجره داخل ایوان آستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام در محل فعلی دفتر نذورات در دیوار جنوبی به خاک سپردند و هم اکنون سنگ مقبره ایشان در ورودی موزه آستان مقدس نگهداری می شود.

وقار شیرازی
نام اصلی ایشان احمد و پسر ارشد وصال شیرازی بود. وی درسال 1232 ه. ق در شیراز دیده به جهان گشود و درسنین جوانی به تحصیل علوم صرف و نحو، فقه و اصول، ادبیات و حکمت الهی پرداخت و درتمام این دانشها سرآمد عصر خود بود. وی همانند پدرش درتمامی هفت خط خوشنویسی استاد بود به ویژه درخط نسخ و ثلث و رقاع و شکسته را درنهایت مهارت می نوشت. سرانجام آن عالم فرزانه پس از سپری نمودن عمری پرخیر وبرکت درماه شوال سال 1298 ه. ق درسن 66 سالگی وفات نمود و درحرم حضرت شاه چراغ علیه السلام در جوار پدر بزرگوارش به خاک سپرده شد.

حکیم شیرازی
نام اصلی ایشان محمود و دومین فرزند وصال بود. وی درسال 1234 ه. ق در شیرازدیده به جهان گشود در ابتدا تخلص شعری خود را طوبی قرارداد. درسنین جوانی به تحصیل علوم، ادبیات و حکمت الهی پرداخت ولی بعداً تخلص خود را به علت اشتیاق فراوان به علم حکمت به حکیم تغییر داد. این دانشمند عالیقدر سرانجام به سال 1274 ه. ق در سن 40 سالگی دیده از جهان فرو بست و درپایین ضریح مطهر حضرت شاه چراغ علیه السلام مدفون گردید.

ابوالقاسم شیرازی
ایشان چهارمین فرزند وصال متخلص به فرهنگ بود. وی درسال 1242 ه. ق در شیراز دیده به جهان گشود و چون مرحوم پدرش درنوشتن هفت خط استاد گردید علاوه بر دیوان اشعار تالیفات و تصنیفات دیگری از وی به یادگار مانده است شرح احوال و آثارش درکتب تذکره و در گلشن وصال نوشته آمده است. سرانجام وی به سال 1309 ه. ق در سن 67 سالگی وفات نمود و درجوار تربت مقدس حضرت سید میرمحمد علیه السلام مدفون گردید.

توحید شیرازی
نام اصلی ایشان اسماعیل پنجمین فرزند وصال شیرازی بود. وی درسال 1245 ه. ق در شیراز دیده به جهان گشود و مانند پدر و برادرانش درگفتن انواع شعر تبحر بسزایی داشت ایشان هفت خط خوشنویسی به ویژه نسخ را بسیار خوب و نیکو می نوشت سرانجام آن شاعر توانای سرزمین کهن فارس به سال 1286 ه. ق درسن 41 سالگی چشم از جهان فروبست و درحرم حضرت شاه چراغ علیه السلام مدفون گردید.

عبدالوهاب یزدانی
ششمین فرزند وصال شیرازی درسال 1252 ه. ق درشیراز دیده به جهان گشود وی همانند پدر و برادرانش خطوط مختلف را استادانه می نگاشت ایشان دارای دیوان اشعار و تصانیف فراوانی بود شرح احوال و آثارش درکتب تذکره ثبت است. سرانجام این شاعر شهرعلم و ادب و استاد فرهیخته به سال 1328 ه. ق در سن 76 سالگی بدرود حیات گفت و در حرم حضرت سید میرمحمد علیه السلام درجوار آرامگاه برادرش فرهنگ به خاک سپرده شد.

میرزا حبیب الله شریفی
ایشان درسال 825 ه. ق دیده به چهان گشود. وی از واقفین مشهور آستان مقدس احمدی و محمدی (علیهما السلام ) بودند و با همت بلندی که داشتند بسیاری از رقبات شهرستان میمندرا که توسط بانو تاشی خاتون مادر شاه ابو اسحاق اینجو وقف بر آستان مبارک حضرت شاه چراغ علیه السلام  گردیده بود را پیگیری نموده و به نام آستان مقدس به ثبت رساندند. وی به سال 920 ه. ق درسن 95 سالگی وفات یافت. ایشان دربخش کفش کن آستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام پایین ضریح حرم مطهر رو به ضلع شرقی مدفون هستند.

عسکرخان
ایشان که به سال 1255 ه. ق درشهرستان فیروز آباد دیده به جهان گشود، یکی از مشهورترین مدفونین درحرم مطهرحضرت شاه چراغ علیه السلام از کلانتران بسیار معروف و درعین حال شجاع و دیندار ایل عرب باصری بوده و درب مشهور به عسکر خانی را که ازجنس نقره می باشد و درب جنوبی حرم مطهر که از آن سمت به رواق جنوبی پایین پا وارد می شوند که محل دفن عسکر خان نیز دراین قسمت قراردارد را در برابرمال الاجاره موقوفه میج که از رقبات وقف شده برآستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام است و در اجاره همین فرد بوده است ساخته و تقدیم آستان مقدس حضرت شاه چراغ علیه السلام نموده است. وی به سال 1330 ه. ق درسن 75 سالگی بدرود حیات گفت.

حضرت آیت الله سید محمد طاهری
آن عالم فرزانه و مجاهد ربانی به سال 1298 ه. ش در شیراز در خاندانی روحانی و متخلق به اخلاق اسلامی و اوصاف حمیده دیده به جهان گشودند. پدر بزرگوارشان حضرت آیت اله العظمی سید عبدالله شیرازی از عارفان نامی و روحانیون برجسته شیراز جنت طراز و علم پرور بود. آن عالم بزرگوار و عارف به حق پیوسته پس از تحصیل علوم حوزوی و تربیت نمودن شاگردان با کفایت و مستعد درحوزه علوم مختلف دینی درخشان ترین سالهای عمر شریف و حیات پر برکت خویش را که قریب به 55 سال بود در سمت امام جماعت حرم مطهرحضرت احمد بن موسی شاه چراغ علیه السلام سپری نمود که خود درخور ستایش و قدر نهادن بسیار است و درطول مدت این خدمت صادقانه و ارزشمند زائرین و مجاورین حرمین شریفین از برکات وجود پر برکت آن عزیز سفر کرده به دیار باقی بهره های فراوان بردند تا آنکه سرانجام روح پرفتوح آن انسان والا مقام به سوی ملکوت اعلا پر کشید و به سال 1388 ه. ش درسن 90 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کردند. آن جنت مکان خلد آشیان در رواق ضلع جنوب شرقی صحن آستان مقدس، ورودی مسجد جامع عتیق مدفون هستند.

حضرت آیت الله شیخ عبدالحسین حائری شیرازی
آن عالم مجاهد به سال 1250 ه. ش در خانواده ای با اصالت و سرشار ازمعنویت و عشق وعلاقه فراوان به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام در شهرکربلای معلی دیده به جهان گشود. پدر بزرگوار ایشان شیخ محمد طاهر حائری شیرازی و مادر گرامیشان بانویی مسلمان، پارسا و دین باور بود که دردوران منع حجاب رضا خانی نزدیک به 25 سال به نشانه اعتراض درخانه نشست. مرحوم آیت الله شیخ عبدالحسین حائری در دوران عمر شریف خویش همواره در فکر تذهیب نفس بود. آن مرحوم بسیار خوش خلق، متین و متوازن بود و همواره حرمت قرآن را مراعات میکرد و اشتیاق فراوانی به فرا گیری علوم فقهی و عرفان داشت. مرشد ایشان در تذهیب و عرفان شیخ محمد بهاری همدانی بود که در کربلا زمانی که ایشان نوجوانی 14 ساله بود تعلیمات ارزنده خویش را به وی ارزانی داشت. ایشان همواره به فکر رفع اختلاف و مصلحت اندیشی در امور مردم خطه فارس بودند. آن مرحوم کار بسیار ارزنده ای را در احیاء مکان های مذهبی شهر علم و ادب شیراز انجام داد. با این توضیح که مسجد امام خمینی نزدیک میدان شهدای فعلی را که همان مسجد سپهسالار سابق است مرمت و تجدید بنا نمود.سرانجام آن عارف ربانی و مجاهد نستوه پس از سالها زهد و عبادت و ترویج معارف واحکام شریعت اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله با برجای گذاشتن سنتهای حسنه واقدامات ارزنده قابل ستایش به سال 1329 ه. ش دعوت حق را لبیک گفت وجان به جان آفرین تسلیم نمود. ودر صحن بارگاه ملکوتی ملک پاسبان حرمین شریفین احمدی و محمدی علیهما السلام مشرف به ایوان آستان مقدس احمدی (علیه السلام) درضلع شمال غربی مدفون گردید.

از اوائل صدر اسلام ایرانیان توجه و علاقه ای به اهل بیت داشته اند ، در طول عمر آرزوی اکثر ایشان زیارت قبور ائمه اطهار بوده است ، مراسم سوگواری ایشان در هیچ کشور اسلام بعظمت مجالس ایرانیان برپا نمی گردید حتی آرزوی ایشان این بود که بعد از مرگ جسد ایشان در کنار مرقد ائمه اطهار دفن شود. خواجه نصیرالدین طوسی از اجله علمای شیعه است وصیت میکند که جسد مرا در پائین قبر امیرالمؤمنین دفن کنند و روی سنگ قبرم بنویسند: «کلبهم باسط دراعیه بالوصیه» (کهف، 18) بسیاری از ایرانیان وصیت داشتند که آرامگاه حضرات فرزندان حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام در شیراز پیدا شد آنها که وجهی برای حمل جنازه آنها در دسترس نبود اصرار ایشان براین بود که درجوار حرم این حضرات دفن شوند ، و بسیاری از آنها با ارادتی که مریدانشان به ایـشان داشتند ، ایـن عمل را بیان میکردند و مسلم قبور ایشان در این هزار سال پناهگاه اجسادی بزرگانی است که بسیار از آن ناشناخته مانده اند. ما در اینجا بذکر چند تن از بزرگانی که مدارکی برای دفن آنها در جوار این قبور داریم می پردازیم.

آیت الله شهید سید عبد الحسین دستغیب
ایشان دومین شهید محراب انقلاب اسلامی است مرقد وی در حرم مطهر سید میرمحمد بن موسی بن الکاظم می باشد که مورد توجه و زیارتگاه مردم شیراز است. وی ازخاندان اصیل و روحانی هشتصد ساله شیراز می باشد و با سی واسطه نسبت ایشان به حضرت سجاد علیه السلام می رسد.

تحصیلات مقدماتی را نزد اساتید مشهور آنزمان همچون ملا احمد دارابی و آیت الله میرزا علی اکبر ارسنجانی بپایان آورد و نزد اساتید بزرگ نجف اشرف مانند شیخ محمدکاظم شیرازی و ضیاء الدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی بپایان آورد و به درجه اجتهاد نائل گردید.

وی مسجد جامع عتیق شیراز را که خرابه ای بیش نبود مرمت کرد و دراین کار مأمونین را بخدمت و حتی خود در این خدمات شرکت میکرد تا این بنا که سابقه هزارساله دارد دوباره آباد شد و وی تا مرز شهادت دراین مجلس نه تنها نماز جماعت داشت بلکه درتمام شبها به وعظ و اندرز مردم می پرداخت حتی زمانیکه از ناحیه طاغوت منبر رفتن او ممنوع بود بعد از نماز عشا روی برطرف مامونین می کرد و مطالبی آموزنده میفرمود. وی با پیروی انقلاب به امام جمعه شیراز منصوب شد وسپس به نمایندگی مجلس خبرگان ازطرف مردم شیراز منصوب گردید و در تصویب و تدوین قانون اسلامی جمهوری اسلامی و تصویب اصل ولایت فقیه نقش بسزایی داشت.

آثار حوزوی این شهید بزرگوار عبارتند از شرح و حاشیه برکفایه الاصول و مکاسب و وسائل شیخ انصاری و همچنین تقریرات درس مرحوم شیخ محمد کاظم شیرازی نزدیک صد کتاب در اصول و اخلاقیات و شرح حال ائمه از ایشان باقی مانده که اغلب بزبان خارجی نیز ترجمه شده از کتب مشهور ایشان که چاپ های مکرری دارد صلوه الخاشتعین و قلب سلیم – تعصب جاودان و استغاده است ؛ در روز جمعه 20آذر ماه 1360 هنگام عزیمت برای اقامه نماز جمعه بهمراه نوه خود شهید محمد تقی دستغیب و هشت نفر از یاران با وفا بشهادت رسید.

آیت الله شیخ جواد انصاری همدانی از اساتید عرفانی آن بزرگوار بوده که ایشان نیز از بهره گیران انوار آیت الله قاضی بودند.

آقای کریم محمود حقیقی که از یاران و ارادتمندان آن بزرگوار بود چنین گوید : خرداد سال 42 بود که آقای دستغیب سخنرانی های تند و شدید خود را برای طرفداری از امام خمینی شروع کرده بودند و در یک شب دردناک نیروی نظامی به منزل ایشان حمله کرد و شهید را باخود به تهران بردند. بنده آن شب خواب آرامی نداشتم و وحشتم از این بود که ایشان را اعدام کنند در ساعتی که خواب چشمانم را فرا گرفت در یک رؤیا دیدم پشت در منزل ایشان منبری نهاده وجمعیت زیادی آنها مجتمع بودند و واعظی خوش آواز مشغول خواندن اشعاری بود که بیش از آن در خاطرم مانده بود. چون وزن آن هم هم وزن اشعار مولوی بود آنرا در دیوان مثنوی یافتنم وقتی آنرا مطالعه کردم. دیدم عنیا همان اشعار آن گوینده است و نسبت به سلامت ایشان امیدوار شدم و دیری نپائید که با طلوع خورشید انقلاب این وعده عملی گردید و شهید دستغیب به آرزوی خود رسید این بود آن ابیات:

مصطفی را وعده داد الطاف حق
گر بمیری تو نمیرد این سبق
من کتاب و مفجرت را رافعم
بیش و کم کن راز قرآن با نعم
کس شائد فیس و کم کردن دراو
تو به از من حافظی دیگر مجو
رونقت را روز روز افزون کنم
نام تو بر زر و بر سکه زنم
منبر و محراب سازم بهر تو
در محبت قهر من شد قهر تو
من مناره پر کنم آفاق را
کور گردان دو چشم عاق را
 

باری این شهید بزرگوار در کمال عزت و رحمت جسد یاره یاره که همچون جدش را در حرم حضرت سید میر محمد دفن کردند و امروز زیارتگاه مردم ارادتمند و دلسوز انقلاب است.

حضرت آیت الله نجابت
این بزرگوار که از یاران جمعی آیت الله دستغیب بود سرنوشت چنان رقم زد که خوابگاه ابدی ایشان نیز در کنار هم باشد ، تولد این بزرگوار در سال 1296 هجری شمسی در خانواده ای کریم الاصل در شهر شیراز بود ، تحصیلات مقدماتی آن بزرگوار در مدرسه خان زیر نظر آیت الله العظمی سید عبدالله شیرازی بود و سپس برای ادامه تحصیلات به نجف اشرف مشرف شدند. بیش از یک دهه در نجف اشرف اقامت داشتند و به درجه اجتهاد نائل گردیدند. ایشان فقیهی صاحب نام هم در حوزه علمیه نجف و هم در شیراز مطرح بودند از اساتید حوزوی ایشان اقاضیاء عراقی ، سید عبدالهادی شیرازی ، سید ابوالحسن اصفهانی ، سید ابوالقاسم خوئی و آیت الله بروجردی بودند ، روزیکه جواز اجتهاد بایشان دادند سن آن بزرگوار 28 سال بود. عرفان را در نجف زیر نظر حضرت آیت الله قاضی بهره ور گردیند. فرمودند که روزی از آیت الله قاضی پرسیدم بعد از شما ما دست بدامن چه کسی زنیم. ایشان فرمودند فردی است درهمدان که وقتی بزیارت نجف آمده بود خواست با من ملاقاتی داشته باشد کسی با او همراه بود که من ملاقات او را طالب نبودم باو گفتم که نیاید او فردا به همدان رفت نه من او را دیده ام و نه او مرا. فعلاً هم اوست که می تواند دست ترا بگیرد. آیت الله نجابت میفرمود روز دوم رحلت قاضی من نجف ر ا ترک کردم و بهمدان رفتم و آیت الله شیخ جواد انصاری را پیدا کردم و ایشان تا مدتی اسکاف میکرد تا عاقبت با اصرار و دست بوسی من مرا بشاگردی پذیرفت ، روز بعد فرمود من چند سال قبل بزیارت نجف آمده بودم خیلی میل داشتم بخدمت آیت الله قاضی برسم در راه که میرفتم صدائی از درون قلبم برخاست که برگرد چند قدمی برگشتم دوباره عازم راه شدم بازهم صدا را از درون قلبم شنیدم و بازگشتم فردا هم چون عازم سفر بودم دیگر موفق بزیارت آن بزرگوار نشدم. آیت الله نجابت میفرمود حدود یکماه من در همدان درخدمت این بزرگوار بودم و بعد از یکماه فرمودند برو به درست ادامه بده.

این جانب کریم محمود حقیقی : از حضرت آیت الله انصاری پرسیدم از میان شاگردان جنابعالی که از همه برتر است ، فرمودند حساب شیح حسنعلی از حساب همه جداست و آقای آیت الله قاضی بعد از چند ماه که آقای نجابت بخدمتشان مشرف شده بودند در مجلس طلاب فرموده بود : شیح حسنعلی اعلی حرم است این بزرگوار نه تنها یک مجتهد بود بلکه عارفی که توانست در عمر با برکت خود بسیاری را تربیت کند. فقیهی بود که طلاب زیادی از معارف او بهره بردند ، مبارزه میدانی بود که بعد از انقلاب همه جا در خدمت فرمایشان امام خمینی بود ، طلاب ایشان نوعاً در ایام جنگ در جبهه بودند و اغلب بدرجه رفیع شهادت نائل شدند و من جمله فرزند ارشد ایشان بود ، مدرسه علمیه ایشان که بنام همین شهید است مرکز تدریس اصول فقه و مقدمات و درس خارج و بویژه در ایام محرم مرکز عزاداری حضرت ابا عبدالله بوده و هنوز هم دایر است همانطورکه یادآور گردید : آرامگاه ایشان در کنار آرامگاه آیت الله شهید دستغیب در حرم مطهر حضرت سید میرمحمد(ع) قراردارد و زیارتگاه خاص و عام است.

مجد الاشراف
متخلص به قدسی عارف و حکیم بزرگ سده سیزده و چهارده وی در سال 1243ه.ق در شیراز متولد گردید. پدرش عـــارف بزرگ سده سیزدهم بود، مـــادرش نیز از ســـادات شریفی حسینـــی بود مرحوم احمد تبریزی « وحیدالاولیاء » در رساله اوصاف المقربین که در احوال استاد خود یعنی مجدالاشراف تالیف کرده است برنامه هفتگی او را در ایام اقامت در مشهد مقدس از زبان او نقل می کند چنین می نگارد :

اشتغال اوقات خود را اینگونه قسمت کرده بود: ایام منعینه را بغیر از روزهای جمعه و دوشنبه به تحصیل علوم می پرداخت و آن دو روز را تعلیم خود به بعضی از بزرگان می نمود ، همیشه با ترک حیوانی صائم الدهر بود و در هر اربعین یک روز افطار می نمود شبها در کنار پنجره حرم مطهر رضوی به صلوات و ذکر و اوراد و احیای لیالی می پرداخت.

از آثارش: «تحفه الوجود»، در حکمت و عرفان؛ «تام الحکمة» که دیباچه‏ی «قوائم الانوار و طوالع الاسرار» پدرش، میرزا ابوالقاسم راز شیرازی، می‏باشد؛ «خلاصة الذهب»، تعریف سلسله‏ی ذهبیه رضویه؛ «قنوتیه»، فارسی و عربی؛ «تاریخ حیات قطب‏الدین شیرازی»؛ «مجلل الانوار» یا «کشکول سلسلة الذهب»؛ «مرآت الکاملین»؛ «وصیت نامه»؛ «دیوان» شعر.

رحـــلت او در سال 1331 قمری واقع گردید و مزار شــریفش در اطـــاقی ویـــژه در حــرم مطهراحمد بن موسی شاه چراغ علیه السلام قراردارد.

بسمل شیرازی
یکی از دانشمندان بزرگ شیراز بود. به نقل از تذکره دلگشا وی پس از فراگرفتن مقدمات در مدرسه حکیم شیراز به علوم معانی و بیان و فلسفه و ادبیات دست یافت و مدتها به فراگیری اشارات بوعلی سینا و اشعار ملاصدرا پرداخت ، هدایت در کتاب ریاض العارفین درباره او چنین مینگارد : همانا سالهاست که فاضلی باین جامعیت ظهور نکرده و گردون چنین نفس شریفی را پیدا نیاورده است.

بسمل در سال 1236 هجری در شیراز وفات کرد و او را در حرم سید میرمحمد بن موسی الکاظم دفن کردند.

داوری شیرازی
نامش میرزا محمد و پسر سوم میرزا شفیع وصال است. داوری در سال 1238 قمری در شیراز بدنیا آمد ولی در علوم ادبی و ریاضی و حکمت الهی و آداب سخنوری و خط و نقاشی سرآمد اقران بود. دکترحمیدی شیرازی در بحث ادبیات دوره قاجار می نگارد ، داوری گل سرسبد خاندان وصال است. با آنکه زود از دنیا رفت یک دنیا ذوق از خود بیادگار گذاشته ، سبک شعر او سبک منوچهری است.آثار:«دیوان» اشعار وی را در حدود پانزده هزار بیت دانسته‌اند. در بعضی منابع «رساله‌ای در عروض» و کتابی در «معانی و بدیع» و «فرهنگ» بزرگی به زبان ترکی به وی نسبت داده‌اند. از آثار چهره پردازی وی: چهار قطعه تصاویر آبرنگی از قیافه رجال برجسته دوره ناصری که در مرقعی با خطوط متنوع ترتیب یافته است؛ تصویر محمد شفیع وصال که بر روی تشکی نشسته است. از خطوط او: یک نسخه شش دفتر «مثنوی» مولانا، به قلم کتابت خفی عالی، با رقم «…واناالعبد…محمد المتخلص بداوری ابن‌المرحوم وصال…سنه 1267»؛ یک نسخه «لوایح» جامی، به قلم کتابت خفی خوش با رقم «….فی سنه 1276… و اناالعبد داوری بن وصال»؛ یک نسخه «چهار مقاله» نظامی عروض، به قلم کتابت خوش، با رقم «….حرره داوری بن وصال غفرله، سنه 1279»؛ یک نسخه «سحر حلال»؛ به قلم کتابت خوش با رقم: «….داوری بن وصال 1282»؛ چهار اثر دیگر وی در «احوال و آثار خوشنویسان» ذکر شده است.

وی در سال 1283 دار فانی را بدرود گفت و در حرم حضرت شاه چراغ علیه السلام مدفون گردید.

مستند شاه چراغ عليه السلام

حالات فیض آثار حضرت احمد بن موسی الکاظم ، شاه چراغ  علیهما السلام
این کتاب در سال 1326 هجری قمری به قلم جلال الدین محمد مجلدالاشراف توسط انتشارات کتابخانه احمدی شیراز طبع شده است. این کتاب چاپ سنگی در قطع وزیری و در پنجاه صفحه با خط نستعلیق نگاشته شده است.

آفتاب شیراز
زندگی حضرت شاه چراغ علیه السلام طی هفت گفتار در این کتاب تحقیق و بررسی شده است. کتاب نوشته محمد زارعی است و توسط انتشارات ابرار در سال 1377 به چاپ رسیده است. مولف با ذکر تاریخچه ای از طلوع اسلام در فارس و هچرت سادات در گفتار دوم به زندگی حضرت پرداخته و سپس به خادمان حرم و بارگاه و کرامات حضرت اشاراتی می نمایند. بخشی از کتاب نیز به زیارت های مخصوص اختصاص دارد.

زندگی و قیام احمد بن موسی علیهما السلام
مجموعه یاد شده پژوهش و تحقیقی تاریخی بر زندگی حضرت شاه چراغ علیه السلام است که مسیر حرکت و وقایع روی داده در زمان حضرت در فارس را بررسی و کنکاش کرده است. این کتاب توسط جلیل عرفان منش تالیف و در قطع رقعی انتشار یافته است.

حکایت مهر
شرح حال و زندگی احمد بن موسی علیهما السلام و اشعار و سروده هایی که در ستایش و مقام و مرتبه ایشان تا کنون نگارش یافته در این کتاب جمع آوری شده است. این مجموعه را محمد حسین رستگار تألیف و توسط انتشارات آستان مقدس احمدی علیه السلام در سال 1384 به بازار عرضه شده است. در این کتاب آداب و رسوم شیرازیان در زیارت امامزادگان و نیز فهرست اسامی و نشانی زیارتگاههای شهر شیراز ذکر شده است.

بارگاه نور
از جمله کتاب های کامل و مستند درباره شرح احوال و شخصیت حضرت احمد بن موسی شاه چراغ علیه السلام است که توسط محمد حسین رستگار به تألیف در آمده است.

کتاب در سال 1377 توسط انتشارات آستان مقدس احمدی علیه السلام چاپ و منتشر شده است. بی شک این کتاب که تحقیق و پژوهشی جامع است در برگیرنده اطلاعات مورد نیاز خوانندگان است. کتاب دارای تصاویری رنگی از صحن و بارگاه مطهر است.

دو رساله در حالات و کرامات حضرت شاه چراغ علیه السلام
این کتاب که تصحیح و تحشیه ای از محمد یوسف نیری است در سال 1378 توسط مرکز نشر دانشگاه شیراز انتشار یافته است. کتاب در قطع وزیری و در 288 صفحه تدوین گردیده است. چاپ دوم کتاب در سال 1383 از سوی ناشر به علاقه مندان عرضه شده است.

شرح احوال و شخصیت حضرت احمد بن موسی علیهما السلام با زیارتنامه
این کتاب که در دو قطع وزیری و پالتوبی توسط محمد حسین رستگار تدوین شده ضمن نگاهی به احوال و شخصیت حضرت ادعیه های مناسب مراقد شریف را در بر دارد.

کتاب توسط انتشارات آستان مقدس احمدی علیه السلام به دفعات مورد تجدید چاپ قرار گرفته است. آداب زیارت و اقدامات انجام شده در حرمین شرفین در این دو کتاب به رشته تحریر در آمده است.

محبان اهل بیت
این مجموعه ضمن شرح حال و شخصیت حضرت احمد بن موسی شاه چراغ علیه السلام به کرامات و معجزات حضرت در برآورده ساختن حاجات نیازمندان که در پناه آن بارگاه ملکوتی شفا یافته اند می پردازد.

این پژوهش مستند را محمدحسین رستگار انجام داده و انتشارات آستان مقدس احمدی علیه السلام در سال 1378 منتشر نموده است. کتاب در قطع وزیری و در 154 صفحه نگارش یافته آداب دعا و تاریخچه ای از زیارت و فرهنگ و آداب آن را نیز در بر می گیرد.

العزه الله احمد بن موسی علیهما السلام
کتاب مشتمل بر شرح حال و زندگینامه حضرت و ادعیه مناسب زیارتگاه هاست و توسط بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس به سال 1385 در قطع جیبی منتشر شده است. آداب زیارت و گوشه هایی از شرح کرامات حضرت شاه چراغ علیه السلام بخش هایی از این کتاب است.

زیارت و معنویت
این مجموعه که از سوی انتشارات آستان مقدس انتشار یافته است تولیدی نرم افزاری است و طی آن کلیه اطلاعات مورد نیاز درباره شرح حال و شخصیت حضرت شاه چراغ علیه السلام را به کاربران ارائه می دهد. اذن دخول، ادعیه های اختصاصی و آداب زیارت و دیگر دعاهای مشاهد شریفه در این سی دی قرار گرفته است.

زیارتنامه، بارگاه نور
این کتابچه که در قطع جیبی طراحی گردیه مشتل بر زیارتنامه های مشاهده شریفه و ادعیه مختص مراقد منوره بوده و ضمن ذکر مطالبی پیرامون آداب زیارت و زندگی حضرت احمد بن موسی الکاظم شاه چراغ علیهما السلام خوانندگان را با شرح حال و شخصیت حضرت سید میر محمد علیه السلام و شهید محراب حضرت آیت الله سید عبدالحسین دستغیب نیز آشنا می سازد. نمونه هایی از کرامات حضرت احمد بن موسی شاه چراغ علیه السلام در این کتابچه آمده است. این کتاب ویرایش جدی کتاب « العزة لله» احمد بن موسی الکاظم علیه السلام است.

به سوی نور
به منظور آگاهی زوار از شرح حال و شخصیت حضرت احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام این کتابچه از سوی آستان مقدس در قطع جیبی تدوین و عرضه شده است. گفت و گویی با تولیت محترم آستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام، شرح حال و زندگینامه حضرت شاه چراغ علیه السلام، گفت و گو با تنی چند از شفا یافتگان در حرم شریف، آداب زیارت بقاع متبرکه و زیارتنامه امامزاده واجب التعظیم سید الشهدا امیر احمد بن موسی الکاظم علیه السلام از دیگر مطالب این کتابچه است.

این کتابچه تاکنون به طور مکرر از سوی آستان مقدس تجدید چاپ گردیده و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.

طلوع نور
مطالب این کتابچه با رویکرد به شرح حال حضرت شاه چراغ علیه السلام، دارای عناوینی از جمله شخصیت حضرت، ورود به سرزمین فارس، شهادت، آشکار شدن مزار شریف بوده در مقدمه و مطالب آغازین این کتابچه با ذکر نمونه هایی از فضایل حضرت زهرا سلام الله علیها نحوه زندگانی آن بانوی بزرگوار را فرا رو و چراغ راه همه انسان ها خصوصاً زنان جامعه بشری دانسته است.

مولف همچنین با نگارش سطوری چند ارزش های والای حجاب را برشمرده است.

رساله آثار احمدیه
این رساله، در حالات و کرامات و مناقب حضرت امیر احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام نوشته عارفانه و حکیم بزرگ سیزدهم و چهاردهم هجری قمری، مرحوم سید جلال الدین محمد حسینی ذهبـــی متخلص به قدســـی و ملقب به مجدالاشراف شیرازی است.

این کتاب برای اول بار با نام حالات فیض آثار احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام انتشار یافته و اثر فعلی به سال 1353 توسط چاپخانه میهن تبریز در قطع رقعی انتشار یافته است. کار معرفی شده جزء اولین منابع مکتوب در حوزه مورد بحث می باشد.

رساله هدیه احمدی
این کتاب را زنده یاد استاد محمد هادی سلاحی تألیف نموده و ضمن شرح احوال و شخصیت سید السادات الاعاظم حضرت سید میر احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام و ذکر تاریخچه اولین بناء در روضه مطهره، توضیحاتی درباره صحن، ایوان، درب های ورودی، رواق ها و ضریح، به مدایح و مناقب حضرت اشاره می نماید.

کتاب در سال 1341 هجری شمسی به نگارش آمده است.

می توان گفت این اثر برای نخستین بار موقعیت بنای حرم مطهر و یادداشت هایی پیرامون تاسیسات تکمیلی آستان مقدس داشته و سروده های برخی شعرا در آن جمع آوری گشته است.

خورشید شیراز
برای نخستین بار داستان زندگی حضرت سید امیر احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام در رویکردی بدیع و تازه در حوزه ای که مخاطبان خاص و فراوان خود دارد برای گروه های سنی ب و ج توسط آقای سید مجتبی جعفری زوج تحت عنوان خورشید شیراز به نگارش در آمده است.

این اثر با تصویرگری و قطع ویژه کودکان توسط انتشارات رخشید و انتشارات آستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام همزمان با اولین همایش «نور و آینه» در سال 86 به بازار عرضه و در اختیار علاقه مندان قرار گرفت.

زبان ساده، تصاویر مناسب، ایجاز در زبان، اثر را به تولیدی مطلوب برای کودکان و نوجوانان و منبعی برای فراگیری بخشی از تاریخ تشیع بدل ساخته است.

چلچراغ شیراز
جدیترین اثر تحلیلی که در خصوص قیام حضرت احمد بن موسی علیهما السلام و برادران امام رضا علیه السلام به بازار عرضه شده، پژوهشی است که توسط آقای جلیل عرفان منش صورت پذیرفته است.

نویسنده که پیش از این نیز در این موضوع کتابی را ارائه کرده اند، ابهامات و تشکیک های پیشین را روشن ساخته و به تعمیق و گسترش دامنه پژوهش خود دست یازیده است.

نویسنده با مراجعه به منابع و کتب فراوان توانسته است تحلیلی دقیق از این واقعه مهم در تاریخ تشیع ارائه نموده و در خصوص رویدادهای حادث شده در فارس و شهادت حضرت در مکان فعلی اسناد و مدارکی مطرح نماید. این اثر را بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی در قطع وزیری و شمارگان سه هزار جلد چاپ و انتشار داده است.

آفتاب شیراز
این اثر که توسط محمد جواد مهری کرمانشاهی تألیف شده نگاهی اجمالی به زندگانی امامزاده حضرت شاه چراغ علیه السلام داشته و شرحی از ورود ایشان به ایران، مبارزات، شهادت، پیدا شدن پیکر مطهرشان دارد.

کتاب همچنین حاوی زندگانی حضرت سید امیر محمد علیه السلام و سید علاء الدین حسین علیه السلام و چند زیارت نامه است. کتاب در قطع جیبی و توسط انتشارات مشرقین قم به علاقه مندان عرضه شده است. مولف درباره اکثر مراقد شریفه تألیفی چنین ارائه کرده است.

منبع

بخش اول : زندگینامه حضرت احمد بن موسی (علیهما السلام)

حضرت سيد امير احمد(علیه السلام) ملقب به شاهچراغ و سيدالسادات الاعاظم، فرزند بزرگوار امام موسي كاظم(علیه السلام) است.

پسران امام هفتم علیه السلام بنا به مشهور نوزده نفر می باشند. حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) و محمد بن موسی(علیهما السلام)  از یک مادر که ((ام احمد)) خوانده میشد متولد گردیدند.

فضائل مادر حضرت شاهچراغ(علیه السلام)

علامه مجلسی در کتاب ((مراة العقول)) در شرح حدیث پانزدهم می گوید:

ام احمد مادر بعضی اولاد آن حضرت می بود و او داناترین، پرهیزگارترین و گرامی ترین زنهایش در نزد آن حضرت بود که اسرار خود را به وی می سپرد و اماناتش را نزد او ودیعه می نهاد.

در کتاب اصول کافی در باب ((امام در چه زمانی میداند امام است)) آمده است که حضرت امام موسی کاظم(علیه السلام)  امانت سربمهری به ((ام احمد)) سپردند و فرمودند بعد از شهادت من هر کس از اولاد من در طلب این امانت آمد خلیفه و جانشین من است. با او بیعت نما که جز خدا کسی خبر از این امانت ندارد. بعد از شهادت امام موسی(علیه السلام) حضرت امام رضا(علیه السلام) به نزد ام احمد آمدند و امانت پدر را طلبیدند. ام احمد بگریه افتاد و دانست که امام (علیه السلام) شهید شده اند. پس آن بانوی محترمه امانت را بر حسب وصیت آنحضرت به امام رضا(علیه السلام) تقدیم نمود و با ایشان بعنوان امام هشتم شیعیان بیعت کرد.

بیعت حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) و  مردم مدینه با علی بن موسی الرضا(علیهما السلام)

هنگامی که خبر شهادت حضرت امام موسی کاظم(علیه السلام) در مدینه منتشر شد، مردم بر در خانه ((ام احمد)) جمع شدند. آن گاه همراه با احمد بن موسی(علیهما السلام) به مسجد آمدند و به سبب شخصیت والای احمد بن موسی(علیهما السلام) گمان کردند که پس از شهادت امام موسی کاظم(علیه السلام) وی جانشین و امام است. به همین سبب، با وی بیعت کردند و او نیز از آنها بیعت گرفت، پس بر بالای منبر رفت و خطبه ای در کمال فصاحت و بلاغت بیان کرد و فرمود:(( ای مردم، هم چنان که اکنون تمامی شما با من بیعت کرده اید، بدانید که من خود، در بیعت برادرم علی بن موسی(علیهما السلام) هستم. او پس از پدرم، امام و خلیفه بحق و ولی خداست. از طرف خدا و رسولش بر من و شما واجب است که از او اطاعت کنیم.))

پس از آن،‌ احمد بن موسی(علیهما السلام) در فضایل برادرش علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) سخن گفت و تمامی حاضران تسلیم گفته او شدند و از مسجد بیرون آمدند، در حالی که پیشاپیش آنها احمد بن موسی(علیهما السلام)  بود. آن گاه خدمت امام رضا(علیه السلام) رسیدند و به امامت آن بزرگوار اعتراف کردند. سپس همگی با حضرت امام رضا(علیه السلام) بیعت کردند و حضرت علی بن موسی(علیهما السلام) درباره برادرش(احمد) دعا فرمود:(( هم چنان که حق را پنهان و ضایع نگذاشتی، خداوند در دنیا و آخرت تو را ضایع نگذارد.))

عزیمت از مدینه به طوس

در زمان خلافت مامون عباسی لعنة الله علیه که قیام و نهضت سادات هاشمی و علوی به اوج خود رسیده بود و با زعامت و هدایت حضرت امام رضا(علیه السلام) اسلام راستین و حاکمیت الهی ترویج می شد و حقیقت چهره کریه خلفای عباسی و حکومت غاصبین روشن می گشت، مامون به منظور فرو نشاندن مبارزات انقلابی شیعیان و تحکیم خلافت متزلزل عباسی ولایتعهدی خود را به حضرت امام رضا(علیه السلام) واگذار می کند و علیرغم میل باطنی امام(علیه السلام)، مامون حضرتش را از مدینه به طوس انتقال می دهد و ولایتعهدی را به ایشان تحمیل می نماید.

حضور با برکت امام هشتم(علیه السلام) در خراسان باعث می شود که شیعیان و محبان اهل بیت رسالت با اشتیاق زیارت چهره تابناک امامت و ولایت از نقاط مختلف بسوی ایران حرکت کنند.

حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) نیز در همین سنوات(198 تا 203 ه.ق) به همراه دو تن از برادرانش به نامهای محمد و حسین و گروه زیادی از برادرزادگان، خویشان و شیعیان، بالغ بر دو یا سه هزار نفر از طریق بصره عازم عازم خراسان شدند و از هر شهر و دیاری که می گذشتند، بر تعداد همراهانشان افزوده می شد، به طوری که برخی از مورخان تعداد یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) را نزدیک به پانزده هزار نفر ذکر کرده اند.

در همین احوال، علیرغم خدعه و نیرنگ های مامون عباسی برای مخدوش ساختن مقام ولایت و چهره علمی حضرت رضا(علیه السلام)، برتری حجت خدا و پیروزی های حضرتش کینه ی مامون عباسی را بیشتر و سرانجام در سال 202 ه.ق امام معصوم را مسموم و به شهادت می رساند. سپس در سوگ ایشان،‌ با ریا کاری به عزاداری می پردازد و جسد مطهر حضرت رضا(علیه السلام) را با احترام در کنار مدفن هارون الرشید قاتل امام موسی الکاظم(علیه السلام) دفن می نماید.

مامون ملعون که از جنایات خویش بسیار متحوحش، و خبث سریرت و دشمنی آل ابیطالب را از اسلاف خویش کمال و تمام به ارث برده بود، با اطلاع از حرکت حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) برادر بزرگوار امام رضا و یارانش به قصد خراسان، به جمیع حکام و عمال خود دستور داد هر کجا از بنی فاطمه و اولاد پیغمبر بیایند مقتول سازند. و پیروان سادات بنی هاشم را با آزار و شکنجه مرعوب و مقهور حکومت غاصب نمایند.

خبر حرکت احمد بن موسی(علیهما السلام) توسط کارگزاران حکومتی به مامون رسید. مامون که ورود برادران امام را به مرکز حکومت، تهدیدی جدی برای موقعیت حساس خود می دید و از هم داستان شدن برادران و شیعیان امام با وی هراسناک بود، ‌به همه حکمرانان خود، دستور داد که: در هر کجا قافله بنی هاشم را یافتند، مانع از حرکت آنها شوند و آنها را به مدینه بازگردانند یا مقتول کنند.

این دستور به هر شهری که می رسید، کاروان از انجا گذشته بود، مگر در شیراز که پیش از رسیدن کاروان احمد بن موسی(علیهما السلام)، حکم به حاکم وقت رسید. حاکم فارس ((قتلغ خان)) مردی سفاک و خونریز بود. وی با لشکری انبوه از شهر خارج شد و در برابر کاروان احمد بن موسی(علیهما السلام)  اردو زد.

احمد بن موسی(علیهما السلام) در دو فرسنگی شیراز با قتلغ خان روبرو شد. در آن جا خبر شهادت برادرش علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) انتشار یافت، و به احمد بن موسی(علیهما السلام) خبر دادند که اگر قصد دیدن برادر خود علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) را دارید، بدانید که وی فوت شده است.

حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام)  که وضع را چنین دید،‌ دانست که نخست،‌ برادرش در طوس شهید شده است

؛دوم، برگشتن به مدینه و یا غیر آن ممکن نیست؛ سوم، این جماعت به قصد مقاتله و جدال در این جا گرد آمده اند. بنابراین، اصحاب و یاران خود را خواست و جریان را به آگاهی همه رساند و افزود:

قصد این ها ریختن خون فرزندان علی بن ابی طالب(علیهما السلام) است، هر کس از شما مایل به بازگشت باشد یا راه فراری بداند، می تواند جان از مهلکه به سلامت برد که من چاره ای جز جهاد با این اشرار ندارم. تمامی برادران و یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) عرض کردند که مایل اند در رکاب وی جهاد کنند. آن بزرگوار در حق آن ها دعای خیر کرد و فرمود: پس برای مبارزه،‌ خود را آماده سازید.

جدال و پیکار

سپاه قتلغ خان در برابر یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) صف های خود را آراستند، و جنگ نابرابری آغاز شد. در نتیجه ی رشادت و فداکاری یاران احمد بن موسی(علیهما السلام)، دشمن شکست خورد و عقب نشینی کرد. این جدال در سه نوبت و به مدت چند روز ادامه یافت. در پیکار سوم، سپاهیان قتلغ خان شکست خوردند و ناچار از محل درگیری،‌ قریه کُشن تا نزدیک برج و باروی شهر شیراز به مسافت سه فرسخ عقب نشستند و از ترس به درون حصار شهر پناه بردند و دروازه های شهر را محکم بستند. احمد بن موسی (علیهما السلام) به اردوگاه خویش، در قریه کُشن، نزدیک یاران خویش بازگشت. در این نبرد، عده ای از امامزادگان و اصحاب احمد بن موسی(علیهما السلام) زخمی و تعدادی نزدیک به سیصد نفر به شهادت رسیدند.

نیرنگ دشمن

روز دیگر، احمد بن موسی(علیهما السلام)  یاران خود را به پشت دروازه شهر شیراز منتقل کرد و همان جا خیمه زد. قتلغ خان که دریافت قادر به پیکار با احمد بن موسی(علیهما السلام) نیست و با وجود عشق و فداکاری که در سپاه احمد بن موسی(علیهما السلام) موج می زند، توان مقابله مردانه با آنها را ندارد، با عده ای از فرماندهان سپاه خود، طرح نیرنگی را ریخت تا بلکه با این روش بر آن ها فایق آیند. بر اساس نیرنگ و توطئه طراحی شده،‌ جمعی از سپاهیان جنگ آزموده ی خود را با شیوه جنگ و گریز به صفوف یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) گسیل داشت و به آن ها دستور داد در اولین درگیری وانمود به عقب نشینی و شکست کنند و به سوی دروازه های شهر بازگردند. یاران و برادران احمد بن موسی(علیهما السلام) با این خدعه وارد شهر شدند، دشمن مکار، دورازه های شهر را بست. سپاهیان قتلغ خان که از پیش در گذرگاههای شهر کمین کرده بودند،‌ یاران احمد بن موسی(علیهما السلام)  را هر کدام به وضعی و در موضعی به شهادت رساندند.

شهادت احمد بن موسی(علیهما السلام)

در نتیجه توطئه دشمن بسیاری از یاران احمد بن موسی(علیهما السلام)  به شهادت رسیدند و عده ای نیز که از نیرنگ دشمن به سلامت گریخته بودند، ‌در اطراف پراکنده شدند. مورخان اتفاق نظر دارند که غالب امامزادگان در فارس و دیگر شهرهای ایران، از پراکنده شدگان این نهضت هستند.

حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) نیز مورد تعقیب دشمن قرار گرفت و قتلغ خان با شمار زیادی از سپاهیان خود به آنها هجوم برد. احمد بن موسی(علیهما السلام) شجاعانه در مقابل دشمن پایداری کرد و به دفاع از خود پرداخت. برخی از منابع می نویسند: احمد بن موسی(علیهما السلام) به تنهایی با لشکر انبوهی به نبرد پرداخت. دشمن چون دید از عهده او برنمی آید، ‌شکافی در جایگاه استراحت وی ایجاد کرد و از پشت بر سرش شمشیر زد؛ سپس خانه را خراب کرد، و بدن او در زیر توده های خاک، در محلی که هم اکنون مرقد و بارگاه اوست،‌ پنهان شد.

پیدایش قبر احمد بن موسی(علیهما السلام) در زمان اتابکان

بیشترین و معتبرترین منابع متقدم و متاخر که به شرح حال و زندگانی احمد بن موسی(علیهما السلام) پرداخته اند، آشکار شدن مدفن احمد بن موسی(علیهما السلام) را در عهد امیر مقرّب الدین مسعود بن بدر بین سال های (658-623) می دانند.

شیراز نامه زرکوب شیرازی(تالیف به سال 764 ه.ق) از قدیمی ترین ماخذهایی است که پیدایش قبر احمد بن موسی(علیهما السلام) را در عهد امیر امیر مقرّب الدین مسعود بن بدر ثبت کرده است، وی می نویسد:

قبر امامزاده معصوم، امیر احمد بن موسی(علیهما السلام) در میان شهر، قریب مسجد نو افتاده، امیر مقرّب الدین مسعود بن بدر که از خاصگان و مقربان اتابک بن ابوبکر سعد بن زنگی بن مودود بوده، عمارتی در خاطر داشت و در آن جایگاه قبری یافته اند، مکشوف گشته،‌ شخص مبارک او همچنان در حال اعتدال، تغییر و تبدیل در وی تاثیر نکرده،‌ خاتمی که در انگشت مبارکش بود، احتیاط فرمودند، منقّش بوده به نام احمد بن موسی، ائمه و افاضل و عقلا و اعیان شیراز جمع گشته اند و تحقیق کرده، صورت در حضرت اتابک معروض داشته اند. اتابک ابوبکر، مشهدی بر آن جا ساخته و عمارتی فرموده که به مرور زمان اشتهار یافته است و خلق شیراز بعد از آن که به کرات و صرّات در حالت فروماندگی و حیرت،‌ التجا بدان جناب کرده اند و استمداد نموده اند و مقاصد و مطالب ایشان محصل آمده،‌ بدین منوال آن مشهد مبارک اشتهار یافته.

معین الدین ابوالقاسم جنید شیرازی که دو سال بعد از درگذشت زرکوب، یعنی در سال، یعنی در سال 791 ه.ق به کتاب خود، شدالازار فی حط الاوزار عن زوّار المزار، پرداخت و فرزندش عیسی بن جنید، آن را از زبان عربی به فارسی به نام هزار مزار ترجمه کرده است و بر آنچه که زرکوب در شیرازنامه آورده است، تاکید دارند. مولف شدالازار ضمن شرح مختصری از نسب،‌ فضایل و شهادت احمد بن موسی(علیهما السلام)، کشف مرقد آن حضرت را در عهد امیر مقرّب الدین مسعود بن بدر ذکر می کند.

بنا به گفته جنید شیرازی، هیچ کس از محل شهادت احمد بن موسی(علیهما السلام) آگاه نبود تا زمان مقرّب الدین مسعود بن بدر که وی قبر آن حضرت را یافت و بر آن گنبدی ساخت. درباره ی اینکه چگونه مشهد احمد بن موسی(علیهما السلام) کشف شده، جنید هیچ گونه آگاهی نمی دهد.

وی در توصیف جسد مبارک آن حضرت می افزاید، هنگامی که حضرت را رویت کردند، رنگ مبارک وی برنگشته و هیچ تغییری در بدن آن حضرت دیده نشده و کفن وی همچنان تازه مانده و از روی انگشتری وی که عبارت «العزّة‌ لله احمد بن موسی» بر آن نقش بود، وی را شناختند.

علاوه بر این چند ماخذ، که از نزدیک ترین منابع تاریخ محلی عصر اتابکان است، منابع دیگری نیز در دست است که آشکار شدن مشهد احمد بن موسی(علیهما السلام) را به عصر امیر مقرّب الدین نسبت می دهند.

بخش دوم : شخصیت و فضایل حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام)

حضرت سيد امير احمد(علیه السلام) ملقب به شاهچراغ و سيدالسادات الاعاظم، فرزند بزرگوار امام موسي كاظم(علیه السلام) است. در فضیلت احمد بن موسی(علیهما السلام) سخن بسیار است. به طور کلی از آنچه نسب شناسان، علمای رجال، محدثان، محققان، مورخان،‌ مولفان و نویسندگان در خصوص احمد بن موسی(علیهما السلام)  و فضایل وی نوشته اند،‌ بر می آید که او کریم، شجاع، فاضل،‌ صالح، پرهیزگار، صاحب ثروت و منزلت، بزرگوار و با عزت بوده و نزد پدرش منزلتی خاص داشته است. شب ها تا صبح به عبادت مشغول بود، با قلم خود، ‌قرآن بسیار نوشت و شخصی موثق و راوی احادیث زیادی از نیای خود بود.

شیخ مفید علیه الرحمه در کتاب خود بنام ((ارشاد)) در شرح حال حضرتش می فرماید:

حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام)  جلیل القدر،‌ کریم و پرهیزگار بود و حضرت موسی بن جعفر(علیهما السلام)  او را دوست و مقدم می داشت و مزرعه خود که معروف بود به «بسیره»، به او بخشید و گویند حضرت احمد بن موسی رضی الله عنه هزار بنده خرید و در راه خدا آزاد نمود. حسن بن محمد بن یحیی برای من حدیث کرد از جدش که گفت: شنیدم از اسماعیل فرزند حضرت موسی بن جعفر(علیهما السلام)  که می گفت: پدرم با فرزندان خود از شهر مدینه بسوی برخی از اموال خود بیرون رفت و با احمد بن موسی(علیهما السلام) بیست مرد از خدمتگزاران و خادمین پدرم همراه بودند و چنان مراسم احترام و ادب نسبت به آنجناب بجای می آوردند که هرگاه احمد بن موسی(علیهما السلام) می نشست آن بیست تن می نشستند و چون برمی خاست بپا می ایستادند. در چنین شرایطی پدرم احمد را قلباً چنان دوست می داشت و باطناً به وی مهر می ورزید که چون احمد از پدر غافل می گردید پدرم مخفیانه با گوشه چشم بر او نگاههای گرم و محبت آمیز می نمود و چشم از وی برنمی داشت و ما متفرق نمی شدیم تا اینکه احمد از جمع ما خارج نمی گشت.

محمد کشی در کتاب خود، احمد بن موسی(علیهما السلام) را یکی از فضلای عصر خود نام می برد و او را از محدثانی می شمارد که احادیث زیادی از پدر و اجداد بزرگوارش نقل کرده و می نویسد که: احمد بن موسی(علیهما السلام) به دست مبارک خویش، قرآن کریم را نوشته است.

سید محسن امین، در اعیان الشیعه به نقل از محمد بن هارون موسی نیشابوری(محدث نیشابوری) در کتاب لُبّ الانساب، ضمن شرح فضایل احمد بن موسی(علیهما السلام) می نویسد:

 … و گفته می شود که احمد بن موسی(علیهما السلام) سه هزار بنده داشت و هزار بنده را آزاد کرد و هزار قرآن با دست مبارکش نوشت و او با عزت و بزرگوار و دارای منزلتی بزرگ بود. و احادیث بسیاری از پدر و اجدادش حکایت کرده است.

بر روي لينك زير كليك كنيد فايل را در قالب pdf دريافت نماييد

حضرت شاهچراغ عليه السلام

معرفی  امامزاده علی بن حسین بن سجاد بن حسین بن علی بن ابی‌طالب
 
دیگر بار سخنی از انسانی که نه به تعبیر شاعرانه ، بلکه به واقع قلم را یارای توصیف او نیست … . او که برتر از وصف ، برتر از اندیشه و والاتر از جوهر کلام بود، او که با شگفتی شکفت و با معیار دیگر زیست و به گونه ای دیگر ماند و با حالتی برتر رفت انسانی که شکوه و استواری کوه ، نرمخویی و زلالی آب ، خروشندگی صاعقه ، گرمی آفتاب ، گستردگی دریاها ، سادگی و صافی کویر و پاکی ملکوت خدا ، همه و همه را یکجا در وجود خویش داشت.

در سحرگاه دومین جمعه از ماه مبارک رمضان سال ۱۴۶ هجری در خانواده یکی از فرزندان برومند امام سجاد (ع) بنام حسین ، فرزندی دیده به جهان گشود که به تبرک نام جد بزرگوارش او را علی خواندند.

صفحات: 1· 2

پیوند: http://www.iranvillage.ir/modules.php?name=Forums&file=printview&t=2497&start=0

پیرها و زیارتگاه های لارستان

پیر درویش عالو
مردم لارستان از دیر باز به بزرگان وزحمتکشانی که به نوعی هم متدین وهم برای لارستان کار گشا بوده اند ارج گذاشته ومی گذارند . اگر در کوچه پس کوچه های شهر قدیم لار وروستاها وبخش های تابعه جستجو کنیم می بینیم که بعضی از این افراد که لارستانی ها به آن پیر می گویند . با فاصله های متفاوت وخارج از دالرحمه به خاک سپرده شده اند و حداقل یک اتاقی روی قبر این ها درست کرده اند بعضی از این پیرها در در صحراه ها قبر آن مشاهده می شود . قصد نداریم که شجر نامه های آنها را بررسی کنیم ولی تعدادی که شناسایی شده نام ومحل آنها برای هم ولایتی ها باز گو می کنیم .

ادامه »

صفحات: 1· 2

صفحات: 1· 2

پیوند: http://shrines.blog.ir/post/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%AD%D9%85%D8%B2%D9%87-%D9%84%D8%A7%D8%B1

صفحات: 1· 2